25 mei 2017

Wat een verrassing toen AIM-Nederland ons een bericht stuurde dat één van heen ons zou komen bezoeken. Gerla van Zandwijk was dé aangewezen persoon om ons te bezoeken. Zelf heeft ze 5 jaar op Madagaskar gewerkt als zendelinge en zou zo gelijk een mooie gelegenheid hebben om, naast ons, ook vroegere vrienden te bezoeken.

Na heel wat berichten heen en weer besloten we dat Jurgen haar in de hoofdstad zou ophalen. We hebben goed gekeken wat we allemaal zouden kunnen doen in Tana want het is te ver om er geen gebruik van te maken. In iedere geval verse groenten! Tana heeft het voldoende. Daarnaast nog meer hout om in en rond het huis nieuwe klussen te klaren. Een algemene controle van de auto en een ritje dokter voor Jurgen die al weken last had van ontstekingen. De tijd zou goed benut worden… Maar zo ver was het nog niet!

Gerla bracht de maand voor vertrek eerst nog een bezoek aan onze kerk ‘de Evangelische gemeente de Ambassade’. Ons thuisfrontcomité wilde dit bezoek benutten door mensen de mogelijkheid te geven om wat mee te geven voor de Hofmannen. Nou, dat hebben ze geweten. Naast de verschillende artikelen die we zelf al aan Gerla gevraagd hadden om mee te nemen, raakte Gerla met een tas van 25(?!) kilo naar huis. Of ze het even mee wilde nemen naar Madagaskar. Men had haar laten weten dat eventueel overgewicht vergoed zou worden. Gelukkig was men Gerla goed gezind op het vliegveld en mocht ze de te zware koffers gewoon inchecken.

In Tana ontmoette Jurgen en Gerla elkaar en afgesproken werd om 16 mei af te reizen naar Maroamboka. De rit moest een dag uitgesteld worden omdat de auto toch wat kleine reparaties nodig had. Onder ander de linker achterrem werkte niet goed. Op Madagaskar zijn twee dingen heel belangrijk: een goede claxon en goede remmen. Ze vertrokken op 17 mei om 03:30 in de ochtend om vervolgens om 17:00 ‘s middags aan te komen.

De kinderen hadden al snel in de gaten dat er een heel grote tas in de auto stond. Tussen alle dozen met groenten en andere spullen weten ze zo’n tas toch wel heel snel te ontdekken. De volgende dag was er dezelfde soort spanning als er in huis hangt in aanloop op Sinterklaasavond. Wat een feest om alles te mogen uitpakken. Stiften, chocolade, snoep, brieven, kaarten, speelgoed, orange-brillen en t-shirts en ga zo maar door! Waar te beginnen? Eerst chocolade eten of eerst spelen… of misschien allebei tegelijk? Het was een groot feest!

Samen met Gerla zijn we het dorp in gegaan om haar voor te stellen. Het was zo mooi om te zien dat de mensen, die voor een jaar geleden nog zo bang voor ons waren, Gerla tegemoet liepen om haar welkom te heten. Gerla sprak nog een aardig woordje Malagasy en dat werd met blijdschap ontvangen. Maar tjonge! Wat is die vrouw groot! Ja, dat was wel het nieuwe praatje in het dorp. Dadan’i Vanya (Jurgen) had het wel van te voren verteld maar om het zelf te zien was een hele belevenis. Maar wacht eens even. Die blanke vrouw is niet alleen lang, ze is ook nog sterk. Gerla was namelijk met Jurgen mee gegaan om water te halen en droeg een jerrycan van 20 liter mee terug naar huis.

Op zondag 21 mei ging Gerla weer weg. Nou dat was wel kort vond men en er werd dus meerdere keren gevraagd of ze het niet leuk en mooi vond in Maroamboka. Nee dat was het niet, konden we de mensen verzekeren. Gerla heeft alleen wel heel veel vrienden op Madagaskar en die moeten natuurlijk bezocht worden. Een nuchtere opmerking was dat het dan niet echt vakantie voor haar was met al dat gereis.

Inmiddels is Gerla weer terug in Tana en heeft nog de nodige bezoekjes af te leggen. We zijn verwend met haar bezoek en de enorme aandacht die we vanuit de kerk hebben gekregen. Het doet goed om te merken dat we niet alleen staan. Iedereen heel erg bedankt!