Madagaskar is een groot eiland in de Indische Oceaan, wat behoort bij Afrika. Het ligt 400 km van Afrika af en ligt ter hoogte van Mozambique. Het eiland heeft een oppervlakte van ongeveer tweemaal Groot Britannië of Frankrijk en de Benelux samen. Van noord naar zuid meet het ongeveer 1500 km, van oost naar west zo'n 500 km. Vanwege haar grootte en de biodiversiteit wordt Madagaskar ook wel 'het achtste continent' genoemd.



De eerste bewoners van Madagaskar kwamen naar schatting rond het begin van onze jaartelling tot 700 na Christus op het eiland aan. Zij kwamen uit Zuid-Oost Azië (voornamelijk de Indonesische archipel), het vasteland van Afrika en uit Arabië. Het waren dus eigenlijk de buren - zij het op grote afstand over zee - die het eiland kwamen bewonen. In 2013 bewoonden zo'n 22 miljoen mensen het eiland.

Madagaskar wordt bewoond door 18 verschillende bevolkingsgroepen. Soms kun je aan hun uiterlijk zien waar hun voorouders vandaan zijn gekomen. Zo lijken de Bara en de Mikéa het meest op Afrikanen met hun donkere huid en kroeshaar, terwijl de Mérina lichtbruin zijn en stijl zwart haar hebben net als Indonesiërs. Malagasi is de taal die op het hele eiland gesproken wordt, maar die 10 varianten heeft die behoorlijk van elkaar verschillen.

Vroeger vormden deze stammen ieder een eigen koninkrijk met eigen wetten. Er waren onderlinge oorlogen. In de 17e eeuw werd Madagaskar een tussenstop voor schepen die naar Oost-Indië voeren. Slavenhandelaren, piraten, handelaren en schipbreukelingen deden het eiland aan. In 1828 hadden de Mérina het grootste koninkrijk, zij hadden bijna het hele eiland veroverd. Daaraan kwam een eind toen de Fransen van Madagaskar in 1896 een kolonie maakten. De Mérina-koningin werd weggestuurd en Frans werd de nieuwe landstaal. In 1960 werd Madagaskar een onafhankelijke republiek met één centrale regering.

De meeste Malagasi hangen een volksgeloof aan waarin voorouderverering een grote plaats inneemt. De geesten van de voorouders moeten tevreden gesteld worden om onheil te voorkomen. Ambiosy (toverdokters) geven raad, voorspellen de toekomst en treden op als tussenpersoon tussen de mensen en de geestenwereld. Men gelooft in een schepper, Zanahary of Andriamanitra, maar die is ver weg en bemoeit zich niet met hen. Kenmerkend voor het Malagasi volksgeloof is de gewoonte gestorvenen herhaaldelijk opnieuw te begraven, waarbij er een groot feest wordt gegeven. 

De eerste zendelingen (protestanten) kwamen in 1818 op het eiland aan. Zij deden hun evangelisatiewerk voornamelijk door lees- en schrijflessen te geven met behulp van een Malagasi Bijbel. De openbare scholen waarop zij les gaven, waren door de zendelingen gesticht op verzoek van Mérina-koning Radama I. In 1835 moesten de zendelingen het eiland noodgedwongen verlaten, omdat koningin Ranavalona het praktiseren van het christelijk geloof verbood. De jonge kerk werd hevig vervolgd tot haar dood in 1861. De zendelingen keerden terug en de kerk bloeide als nooit tevoren. Helaas 'bekeerden' velen zich ook tot het christendom vanwege politieke redenen, terwijl zij het volksgeloof bleven praktiseren. Het protestantse christendom werd populair onder de Mérina bovenklasse en de regering, waardoor het evangelie soms in een kwade reuk kwam bij andere bevolkingsgroepen die door de Mérina werden overheerst.

Hoewel wel degelijk gesproken kan worden van een levende kerk van Jezus Christus, heeft het geloof zich niet over heel het eiland verspreid. Het bleef vooral het geloof van de mensen van het centrale hoogland (voornamelijk Mérina), terwijl de gelovigen weinig tot niets ondernamen op het gebied van zending onder de andere stammen van Madagaskar. Hierin begint steeds meer verandering te komen. Waar mogelijk werkt AIM dan ook samen met lokale christenen en leidt hen bijvoorbeeld op tot zendeling in eigen land.

Van de 18 bevolkingsgroepen op Madagaskar is van ten minste de Antandroy, Antanosy, Mahafaly, Tanala, Antakarana, Bara, Gujaraty en Sakalava bekend dat zij (grotendeels) onbereikt zijn met het evangelie. Meer informatie over deze bevolkingsgroepen en gebedspunten kunt u vinden op www.prayafrica.org.